Dag 4 Tambacoenda – (Senegal Rivier) Kayes

Onze eerste nacht buiten slapen zit erop. Niet minder dan 4u geslapen alweer! Uitgerust opstaan was dan ook geen probleem. Vandaag de rit die ons over de grens met Mali ging leiden. Het eerste deel bestond weer uit asfalt. Ondanks zo een lange nacht zat ik met vermoeide ogen achter het stuur voor een vermoeiend tripje. Kraters in de weg die je best op tijd opmerkt. Een moment niet opletten en de kans dat het avontuur vervroegd voorbij is wordt heel groot. Alertheid alom dus, maar niet evident. Gelukkig maakt het hier niet uit of je links of rechts rijdt, als je maar op tijd schuift als er een tegenligger aankomt. Het geluk was vandaag wel aan onze zijde. Geen pech onderweg, dus VAB bellen was niet nodig. Andere teams hebben wel genoeg banden kunnen vervangen. Na ongeveer 200km kwamen we aan bij de grens met Mali. Een heel gedoe om zo'n grens te passeren, al viel het blijkbaar nog heel goed mee ten opzichte van andere jaren. Het middageten werd weer verzorgd door het culinaire duo Roel&Jasper Cuisine. Met acht man hebben we weer kunnen genieten van ons uitgebreid gamma aan overheerlijke, artisanaal bereide pasta's. Met een goed gevulde buik konden we uiteindelijk het snikhete Mali binnen rijden. De temperatuur steeg per kilometer tot uiteindelijk meer als 42°C. Een kleine drinkstop in de schaduw deed ons kennis maken met de plaatselijke bevolking. 3 vrouwen en enkele kinderen, die allemaal tot een man behoorden, kwamen ons toegesneld. Lieve meisjes die we super gelukkig maakten door hen onze overbodige truien en plastieke zonnebrillen te schenken. Al een geluk dat ze hier zo'n strenge winters doormaken en die truien echt wel van pas komen! Onze rit ging verder over Malinese tarmac tot we op pistes kwamen waarvoor we naar hier zijn gekomen! Prachtige grind- en zandwegen, levensgevaarlijk omdat je gewoon geen 5m verder kon zien door je voorganger en proberen de schim te volgen die voor ons reed, zo zweefden we verder en genoten met volle teugen. De ondergaande zon en prachtige panorama's maakten het plaatje helemaal compleet. De woestijnbrillen gaan echt nog wel van pas komen! We leken na enkele kilometers bijna Afrikanen door al dat rode zand op onze bezwete lijven geplakt. Voor het eerste kwamen we niet als laatste aan in het kamp dat vandaag net langs de Senegal River gelegen is. Een frisse duik en bijhorende wasbeurt waren dus echt genieten! Net zoals alweer het heerlijke avondmaal. Vandaag was de Mehari van Johan en Wim aan de beurt voor een grondige opknapbeurt en zo gaan we alweer als laatste slapen... We behoren bijna tot het organisatieteam! Denk dat we volgend jaar gratis mee mogen als het zo verder gaat! Maar goed, nu snel het bed in want morgen staat de zwaarste rit op het programma. Teamwork en mankracht zullen de sleutelwoorden worden. Hopen dat ons Dyaneke deze dag goed doorstaat! De grootste waterval van Afrika zal ook kennis maken met ons! Jihaa!

 

Goeienacht België!