Dag 6 Manantali - Bamako

Bamako sweet Bamako!

 

Net genoten van een frisse douche in Bamako begin ik aan ons dagelijks verslag. Laat dat de positieve noot van de dag zijn. Het begon allemaal deze morgen... Nadat we gisteren voor het eerst redelijk op tijd erin lagen, hebben we er deze morgen ook nog maar een uurtje bijgedaan. Een rustige dag stond er op het programma. 300Km naar Bamako, waarvan de eerste 100 uit moeilijk begaanbare gravel-, -asfalt en grindwegen zou bestaan en daarna fatsoenlijke asfalt tot in een van de meest bruisende steden van West-Afrika, Bamako. Onze heroïek van gisteren moest al snel plaatsmaken voor de harde feiten. De hardcore route had veel gevraagd van Dyane en dat kwam vandaag allemaal boven. Na de eerste 3km was het al prijs. Even draaien op de weg tot plots het ene voorwiel naar links stond en het ander naar rechts. Ons kompanen waren helaas al verder en daar stonden we dan in de blakende ochtendzon. In de hoop hen bij te halen – wat een gedacht ook – begon ik de berg op te lopen achter de rest aan. Kapotmakerij en nergens goed voor dus dan maar terug richting kamp joggen. Handig zo'n satelliettelefoon als ze plots van nummer wisselen. Roel bleef ondertussen bij de auto om de schade op te meten. De afstand terug tot het kamp bleek langer als ik dacht en gelukkig kon ik achterop springen bij een plaatselijke motard. Dan zo goed mogelijk het probleem uitgelegd om vervolgens met de mecaniciens naar Dyane terug te keren. 2 bouten waren doorgebroken aan het rechter voorwiel. Blijkbaar zaten er de verkeerde bouten in van het begin – nieuw gekocht en op aanraden van de professionele handel, dus onze klachten hier tegen lopen steeds meer op... - wat overigens levensgevaarlijk bleek. Gelukkig dat de bouten het op een vlak stuk bij relatieve stilstand begaven... Maar het gevaar was snel van de baan en we konden onze trip hervatten. De moeilijk begaanbare wegen waren een hel. Grote gaten ontwijken in het stof en hopen niet te diep te zakken. Ondertussen begon onze versnellingsbak – ook boîte genoemd – beetje bij beetje tegen te werken. Ofwel schoot hij uit versnelling ofwel kraakte het tot en met. Verschillende keren zijn we kunnen stoppen om het verder verloop proberen terug aangenamer te maken was zonder succes. Dan maar verder rijden met de hoop dat die rotweg eindelijk van baan was en we het eindpunt van de dag zouden halen. Eenmaal het goede asfalt bereikt was de opgave zo veel mogelijk in 4e versnelling te rijden Dat was de enige die nog zonder probleem werkte, maar geen sinecure. Degene die de vluchtheuvel in Afrika heeft geïntroduceerd mag toch wel eens dringend aangesproken worden over zijn wandaden. Bij ons kunnen ze er al wat van, maar wat dat hier is! Frustraties liepen op en het positivisme was even weg. Een nieuw dilemma moest van de baan. Ofwel een nieuwe boîte en het kostenplaatje alweer doen stijgen, ofwel het risico nemen zo verder te gaan en uiteindelijk helemaal zonder versnellingsbak te vallen en niet meer verder te kunnen gaan en alle andere fun aan ons laten voorbij gaan. We naderden stukje bij beetje Bamako en na een korte tankpauze gingen we de stad aan. Rijden werd steeds lastiger. Iemand had perongeluk onze handrem eraf getrokken in het tankstation en het stuur werd steeds zwaarder. Een lange bochtige weg stijl bergaf was het begin van een helse toch door de stad. Als we de gas even losten viel de auto bijna stil en zo moest steeds de gaspedaal omlaag staan. Afremmen op de motor was te riskant en de gewone remmen begaven het ook nog eens, gelukkig was onderdaan de afdaling. Aangezien een persoon maar 2 benen heeft en een auto 3 pedalen, die in dit geval alle drie gelijk bediend moesten worden, deed ik de koppeling en remmen en Roel nam de gaspedaal voor zijn rekening. Op die manier zochten we onze weg naar het hotel tussen de talrijke auto's, moto's en overstekend wild door. Opgelucht waren we toen eindelijk het straatje van ons hotel inreden en nog net voor het donker aankwamen. Nog snel even iemand terug bij bewustzijn gebracht na een appelflauwte om dan aan de toog de spanning weg te spoelen. Voor even toch. Roel nam de inspectie en het uiteen draaien van de motorblok voor zijn rekening samen met de monteurs terwijl ik mij naar de douche kon begeven. Een net binnen gelopen bericht meldt dat we morgen heel de dag in Bamako blijven. Om uit te rusten of in vele gevallen aan de auto's te sleutelen. Maar vanavond eerst het nachtleven van Bamako ontdekken. Volgens de verhalen niet min. What happens in Bamako, stays in Bamako! (maar niet ongerust schatje, de negerinnekes zijn voor de andere feestbeesten!)

Wie weet vindt Roel wel de liefde van z'n leven! Maar dat is voor later en hopelijk kunnen we morgen met een gerust hart terug in ons Dyaneke stappen!

 

Let the beast go!

Tot morgen België!