Dag 5 Kayes (Mali) - Bamaféle

Onder het motto: slapen is tijdverlies, houden we het bij 4 uurtjes slaap per nacht. Korte maar bondige nachten dus en die rust was zeker deze nacht nodig want vandaag stond de zwaarste trip van deze 16 dagen op het programma. Niet qua afstand, wel qua moeilijkheidsgraad. Eerst dus een stevig ontbijt binnen spelen vooraleer we de echte confrontatie met black Africa aangingen. Vertrek richting een van de grootste watervallen van West-Afrika. Het begin was vooral zwaar omdat we richting opkomende zon reden. Dit samen met dikke stofwolken van je voorligger veroorzaakt een moeilijke trip. Niks van de weg zien en op gevoel je voorganger volgen en vooral proberen die schim in het vizier te houden. 's Morgens ook even gebruik maken van de nog niet hele hete temperatuur om van wat muziek te genieten. (vanaf de late voormiddag kan de elektronica het niet meer aan...) Limp Bizkit, No Doubt en Nena met haar 99 luchtballonnen stonden ons bij doorheen de kleine dorpjes en moeilijk berijdbare paadjes van het woud. Perfect meezingen ging even makkelijk als deze route de baas kunnen. We zijn dan ook geboren zangers met ons twee. Elke dag worden we beter. We rijden telkens met hetzelfde groepje. Wij samen met Johan en Wim, die de enige Mehari besturen, en Gilbert en Rik, twee mannen aan hun 3e Touareg Trail toe en afkomstig uit de streek van Helchteren. Al vroeg kwamen we aan bij de watervallen. Een prachtig zicht en een plons in het koele water deed wonderen. Zalig gewoon. Ons idee van de waterval te springen hebben we maar laten varen wegens levensgevaarlijk en dus bleven we voorzichtig dicht bij de rotsen zodat we ook niet perongeluk de dieperik zouden instorten. Na deze verfrissende pauze gingen we ons foutloos parcours verder via de Malinese rotsen en gesteenten. Niet normaal wat zo'n 2pk'tje allemaal aan kan. Toen we echter een beetje overmoedig werden en een shortcut wilden nemen was ook de eerste lekke band een feit. Een stok van 5cm diameter had een van onze banden doorboord. Snel een nieuwe erop en weer ju met de geit. Hierna volgde het moeilijkste gedeelte: rotswanden bestijgen. Roel was de held van de dag. Nadat de Mehari als eerste probeerde maar niet helemaal slaagde, vertrok Dyane met piepende banden en haalde de top in enkele seconden. Denkend het ergste achter de rug te hebben kwamen we nog twee zo'n hellingen tegen en ook deze werden een vogel voor de kat. Hierna volgden nog een deel zanderige paadjes om uiteindelijk in een stadje te belanden. Net op tijd want de held van de dag was een appelflauwte nabij. Water hadden we niet meer in voorraad en in deze hitte letterlijk bergen verzetten vreet toch wel aan je lichaam. Het tempo waaraan afrikanen werken is een ander verhaal. Geduld is een mooie deugd als je hier iets wilt kopen of bereiken. Maar goed, de man van het winkeltje heeft vast werk en wordt denkelijk per uur betaald. Hierna volgde een heuse GTA-actie. Om de andere kant van de Senegal Rivier te bereiken moesten we over een spoorwegbrug. Dit is echter verboden, tenzij je genoeg CFA's (de plaatselijke munteenheid) neerlegt. De motor van Dyane laten loeien en volop langs de 3 mannen door scheuren die ons met man en macht probeerden te stoppen. Hopend geen trein tegen te komen reden we naar de andere kant van de oever achtervolgd door enkelen van de grenswacht op een motor. Doorrijden was een noodzaak totdat onze achtervolger zonder benzine viel en we weer op ons gemak waren. Opdracht volbracht. Nog even het water opzoeken om weer wat af te koelen en dan richting eindbestemming. Een gravelweg vol gaten en opnieuw stofwolken was de laatste rechte lijn naar eindbestemming van dag 5. Moegestreden, maar vooral voldaan en trots kwamen we zelfs voor het donker en bijna als eerste aan in het kamp! De toeristen die altijd als laatste komen aanbollen deden zelfs de organisator versteld staan. Ons kennen doen ze al, ons echt leren kennen zal vanaf morgen gebeuren. Dan staat Bamako, de hoofdstad van Mali op het programma en daar kan het nogal eens hevig aan toe gaan zo te horen. De enige stop waar we ongeveer 20u zullen vertoeven en er een discotheek tegenover ons hotel is. Vanavond is opnieuw het doel op tijd onder ons muskietennet te kruipen. Hopelijk slagen we er dit keer wel in zodat we morgen op en top fit zijn!

 

Nu is het etenstijd!

Smakelijk België en alvast onze excuses moesten we morgen of overmorgen geen gedetailleerd verslag hebben... :)